Dotychczas najczęściej prezentowałem powieści sensacyjno-kryminalne, ale z racji konkursu w #tematygodnia – „Naj…książka” zdecydowałem się na prezentację książki historyczno-sportowej, bo tyle w niej rekordów i naj… lepszych sportowców czterdziestu lat PRL, że warto o tym napisać. Co by nie pisać o okresie PRL-u, to jednak był to bardzo dobry okres dla polskiego sportu. Zamiast własnych słów o czym jest ta książka, użyję paru zdań z autora ze wstępu:
Niniejsza książka stanowi kontynuację „Życia sportowego w Drugiej Rzeczypospolitej” i w subiektywny sposób prezentuje skomplikowane, ale naznaczone sukcesami, o jakich dziś możemy tylko pomarzyć, dzieje polskiego sportu w latach 1944–1989… Skoncentrowano się w nim na odtworzeniu klimatu zawodów, zakulisowych rozgrywek, pozasportowych problemów, z jakimi borykali się zawodnicy, oraz fachowej analizie ich występów i uzyskanych wyników. W książce pojawiają się także ciekawostki, anegdoty, cytaty z wypowiedzi znanych postaci uczestniczących w ówczesnym życiu sportowym, trenerów, działaczy oraz przede wszystkim słowa samych sportowców – jej głównych bohaterów.
Zdjęcie okładki pochodzi z publio.pl, skąd zakupiłem książkę i zostało wykorzystane na zasadach prawa cytatu.
Jakby sugerował tytuł, książka powinna skupiać się na życiu sportowym i sportowcach okresu PRL, jakże błędne rozumowanie. Przecież ci sportowcy nie wzięli się nagle znikąd, parafrazując reklamę pewnego koncernu „Naj… nie wzięło się znikąd”, przecież tych sportowców nie przywieźli nam Sowieci jak wszystkiego innego na swoich czołgach w drodze do Berlina. Dlatego Krzysztof Szujecki zaczyna prezentację sportowych wydarzeń okresu powojennych od… maja 1939 roku, ma to być kontynuacja losów polskich sportowców okresu międzywojennego, poznajemy ich wojenne losy, przerwane kariery, bohaterskie czyny jak chociażby Jerzego Iwanowa–Szajnowicza czy Stanisława Marusarza, a także tragiczne losy Bronisława Czecha, Heleny Marusarzówny czy Janusza Kusocińskiego. To tylko ci najbardziej utytułowani, których stratę polski sport powojenny odczuwał najbardziej.
Jednak zawierucha wojenna nie zatrzymała zupełnie rozwoju sportu, po wojnie niemal od razu odrodziły się struktury sportowe, sportowcy wrócili na areny by walczyć w sportowej rywalizacji. W przypadku polskich sportowców było to wiele trudniejsze, gdyż...
...po drugiej wojnie światowej borykano się z podobnymi problemami, jakie występowały w latach 1918–1919. Stan bazy materialnej oraz kadrowej był dramatyczny. Brakowało stadionów, boisk, hal sportowych, pływalni, obiektów służących do uprawiania sportów zimowych. Szacuje się, że zaledwie od 10–20 procent kadry instruktorskiej posiadało odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia fachowej działalności szkoleniowej w poszczególnych dyscyplinach.
Jednak mimo tak dramatycznej sytuacji sportowy duch w narodzie nie umarł, już na początku lat pięćdziesiątych polscy zawodnicy odnosili sukcesy, oczywiście najbardziej emocjonalne ze zrozumiałych względów były bezpośrednie starcia polskich i radzieckich sportowców, każde zwycięstwo fetowane było jak zdobycie mistrzostwa świata, a nazwiska takich bokserów jak Zygmunt Chychła czy Józef Kruża, były wymawiane z ogromnym szacunkiem, szczególnie po ich zwycięskich walkach nad zawodnikami z ZSRR.
W książce Krzysztofa Szujeckiego znajdziemy wiele znanych nazwisk, tworzących historię polskiego sportu, ale nie brakuje też gwiazd jednego występu, których sukcesy sprawiały radość polskiemu społeczeństwu. Książka to nie tylko wyniki i nazwiska, to również historie tych ludzi, anegdoty związane z ich występami, przykłady zachowań fair play.
Książka czyta się szybko i przyjemnie, pomimo ogromnej ilości danych statystycznych, napisana jest przystępnym językiem, okraszona ciekawymi historiami z za kulis sportowych aren.
data wydania: 29 maja 2014
ISBN: 9788311132252
liczba stron: 300
kategoria: literatura faktu
język: polski
Post ten zgłaszam do edycji #33 #tematygodnia - „Naj…książka”.