Ogród Botaniczny w Petersburgu
Johann Christian Buxbaum urodził się w 1693 roku w niemieckim Merseburgu. Był synem znanego lekarza i zapewne miał kontynuować rodzinne tradycje, gdyż studiował medycynę na uniwersytetach w Lipsku, Wittenberdze, Jenie i Lejdzie. Jego zainteresowania poprzez wykorzystanie roślin w leczeniu zwróciły się całkowicie ku botanice. Nie dokończył formalnej edukacji medycznej, podjął studia nad botaniką w Halle, a pierwszy traktat naukowy opublikował w 1721 roku.
W tym samym 1721 roku car Piotr I Wielki zwrócił się do znanego lekarza z Halle - Friedricha Hoffmanna z zapytaniem o godnego polecenia przyrodnika, który objąłby posadę botanika w Ogrodzie Aptekarskim Kolegium Medycznego w Sankt Petersburgu (dziś Ogród Botaniczny w Petersburgu). Hoffmann polecił Buxbauma, który przyjął posadę, wyjechał do Rosji i zaczął badać i katalogować florę Sankt Petersburga i okolic. Już trzy lata później, w 1724 roku, Иоганн Христиан Буксбаум został członkiem petersburskiej Akademii Nauk i Sztuk Pięknych i profesorem w Gimnazjum Akademickim.
Ogród Botaniczny w Petersburgu - jedna z oranżerii
Wraz ze sławą i akceptacją środowiska naukowego Petersburga pojawiła się atrakcyjna propozycja. Hrabia Aleksander Iwanowicz Rumiancew poprosił Buxbauma, by jako lekarz towarzyszył mu w wyprawie do Konstantynopola w ramach rosyjskiej misji dyplomatycznej w Turcji. Buxbaum skorzystał z tej okazji i wraz z hrabią odwiedził także Grecję, a w drodze powrotnej miasta Azji Mniejszej - Baku, Derbent i Astrachań. Po drodze zbierał rośliny lecznicze, okazy zoologiczne i geologiczne. Z podróży, która trwała 3 lata przywiózł również antyczne przedmioty i monety dla petersburskiej Kunstkamery.
Kunstkamera - jeden z najbardziej znanych zabytków Petersburga z bardzo intrygującymi zbiorami
Do Petersburga Buxbaum wrócił wcześniej niż planował, ponieważ nabawił się gruźlicy. W mieście wykładał botanikę już jako profesor Akademii. Odbył również kilka wypraw botanicznych po okolicach Sankt Petersburga, zbierając i opisując florę regionu ówczesnej stolicy Rosji. Niestety jego stan zdrowia ciągle się pogarszał. W 1729 roku Buxbaum przeszedł na emeryturę (w wieku 36 lat) i wrócił do Saksonii, gdzie zmarł rok później. Pomimo krótkiego życia jego dorobek naukowy był bogaty - opisał około 500 gatunków roślin, wydał znaczące dzieła naukowe Enumeratio plantarum acculatior in argo Halensi vicinisque locis crescentium i cum earum characteribus et viribus (o florze okolic Halle) oraz Plantarum minus cognitarum centuria. Complectens plantas circa Byzantium et in oriente observatas w pięciu tomach z miedziorytami, ostatnie tomy zostały opublikowane pośmiertnie przez słynnego niemieckiego botanika Johanna Georga Gmelina. Skrót umieszczany w nazwach gatunków opisanych przez Buxbauma to „J.C.Buxb.”. Niestety nie zachował się żaden wizerunek niemieckiego przyrodnika.
Przedstawiciel rodzaju Buxbaumia
Na cześć Buxbauma późniejsi botanicy nazywali nowoopisane gatunki np. cały rodzaj liczący 12 gatunków mchów otrzymał nazwę Buxbaumia. „Buxbaumia” to również tytuł czasopisma briologicznego wydawanego w Holandii w latach 1947-1970. Inne gatunki to turzyca Buxbauma (Carex buxbaumii Wahlenb.), od której pochodzi nazwa zespołu roślinności szuwar turzycy Buxbauma (Caricetum buxbaumii), ruta Buxbauma (Ruta buxbaumii Poir. - synonim Haplophyllum buxbaumii) i przetacznik perski (Veronica persica Poir. - kiedyś Veronica buxbaumii Ten. )
Na zakończenie mały bonus - teleport do Ogrodu Botanicznego w Petersburgu. :)